سلام محمدم....ببخش میدونم دیگه مال نیستی..اماچیکار کنم وقتی اسمتو میشنوم بدون اینکه بهش فکرکنم احساس میکنم این اسم فقط مال منه ...باور کن بدون تو اینجازمان نمیگذره ...
خوشبحال توکه رفتی ازاینجا واونجا دیگه ازمن خاطره ای نداری که توروبه یادمن بندازه...واقعا کی فکرشو میکرد یه روز تو اینجوری بری...
یادته یبار وقتی باهم قهربودیم وسه روز ازت خبرنداشتم وقتی آشتی کردیم بهت گفتم فکر نمیکردم برگردی...اما توگفتی نفس شاید تو بتونی بری اما من هیچوقت نمیتونم ازت دل بکنم...هی ی ی ی خدا....
بخدا هنوزم باور نمیکنم که دیگه دوسم نداری ...خیلی چیزا ازت شنیدم اما هنوز که هنوزه باورشون برام سخته...
میدونی محمدخیلی وقته باکسی درددل نکردم خودتو بذار جای من...اون صبحای زمستون توبرفاوسرمای صبح فقط گرمی تو بود که نمیذاشت سرما حس کنم ..
یا حرفات تو شبی که تو حیاط ما بودیموبارون میبارید ومن گریه میکرددم ...تو اونشب گفتی تحمل گریه ی منو نداری...گفتی اگه بازم گریه کنی تنهات میذارم میرم...اما بعدش همیشه باعث گریم شدی...
نه خودت بگو این روزارو چطورفراموش کنم؟؟؟!!!
کاش حداقل اینجابودی که حداقل دلم خوش باشه که توشهری هستم که تو داری نفس میکشی باور کن اینا همش برام آرزوء..
همیشه فکر میکردم اینجور دوست داشتنا فقط مال فیلم و قصه هاس اما حالا خودم گرفتارش شدم...
خیلی سعی کردم  فراموش کنم اما نشد اما محمد خیلیییییی بی معرفتی چرا به این فکر نکردی که بعد از این همه دوست داشتنو محبتایی که منو بهشون عادت دادی رفتن یهوییت چه بلایی سرم میاره؟؟!
کاش از همون اول انقدرو اثبات دوست داشتنت کار نمیکردی که الان فراموش شدنت برام غیرممکن بشه...